Vandaag zijn Monique en ik (Martin) bij Annet op bezoek geweest. Gezien het feit dat Henri nu met een longonsteking op bed ligt en Zuidhorn twee keer gebeld heeft dat Annet ook goed ziek was, waren we met een slecht voorgevoel vertrokken. Ook de vele berichten dat Annet de afgelopen dagen bij geen enkel bezoek echt reageerde, was ook niet echt goed nieuws de afgelopen dagen.

Aangekomen kwamen we net binnen toen de verpleging klaar was met het verschonen van Annet. Ze jammerde behoorlijk en enkele minuten na binnenkomst moest ze wat overgeven. Hierop werd de voeding gelijk stop gezet. Annet maakte veel lawaai (jammerend geluid) en had haar oog was wagen wijd open. Ook rochelde ze erg. Dit komt vanwege een luchtweginfectie en het feit dat ze het niet goed op kan hoesten. Oftewel Annet is, net als Henri, ook erg goed ziek. Hoewel dit absoluut niet leuk is, was het wel mooi om te zien dat ze vrij helder was. Ze keek goed uit haar oog en kon ook zeer goed laten merken dat ze zich niet goed voelde. Dit maakte het toch wat minder erg dan wat we verwacht hadden. Ze is gewoon goed ziek, maar dit is niet een flink aantal stappen terug qua bewustzijn of dergelijke.

Kortom het is dus gewoon een kwestie van flink uitzieken voor  Annet en Henri.

Vandaag zijn Fimmy en Jan Oedse op bezoek geweest bij Annet. Ze schreven hier het volgende over:

Vanmorgen zijn Jan Oedse en ik (Fimmy) bij Annet geweest.
Ze lag in bed, want ze had iets koorts. Ze zag er niet erg ziek uit, maar er kwam nagenoeg geen reactie. Jammer, want ik wilde Jan Oedse zo graag laten zien dat ze vooruit was gegaan sinds de vorige keer dat hij bij haar was geweest. Volgens hem zag ze er uiterlijk wel een stuk beter uit.

Wij hebben vanuit het Zonnehuis ook telefoon gehad dat Annet wat temperatuur heeft en ook dat waarschijnlijk weer een ontsteking in haar keel problemen veroorzaakt. Dat ze hierdoor geen reactie geeft, verwonderd ons niet echt. Henri ligt namelijk ook met zware koorts op bed en ligt alleen maar te slapen. Waarschijnlijk hebben ze beide dezelfde griep te pakken.

Dit geeft overigens  aan dat je wel moet oppassen met  het bezoeken van Annet wanneer je zelf een griepje hebt. Hoewel je niet kan voorkomen dat Annet ziek raakt, raden we wel aan om bij griep of verkoudheid niet te dicht bij Annet te komen of een andere keer op bezoek te gaan.

Gisteren zijn Monique en ik (Martin) op bezoek geweest bij Annet. Bij binnenkomst was ze niet heel erg snel wakker, maar werd dit na een tijdje wel. We hadden het idee dat ze zeer helder uit haar oog keek. Na ongeveer een kwatier zakte ze weer weg. Dit komt waarschijnlijk omdat ze eerder die dag bezoek had gehad van Jeannet. Die schrijft over haar bezoek het volgende:

Toen ik tegen vijf uur bij Annet kwam lag ze te slapen in haar rolstoel. De stoel stond bij de kerstboom. Ik heb haar wakker gemaakt. Dit ging vrij vlot. Haar rechteroog ging snel helemaal open. Toen ik met mijn nog koude hand haar wang aanraakte trok ze verschrikt haar hoofd weg. Op het geurtje van de massage olie reageerde ze niet. Tijdens het masseren reageerde ze duidelijk op pijnprikkels die ik gaf onder haar voet. Ze trok haar knie/been omhoog, met name rechts gebeurde dit. Door de ‘dwangstand’ waarin haar handen en voeten staan zit er duidelijk minder beweging in. De spieren zijn harder en daardoor ook gevoeliger. Op een gegeven moment was het alsof ze zich ging uitrekken: Goh, zei een verpleegster die het zag: Ze ontspant zich even helemaal! Rond kwart voor 6 ben ik weer weggegaan en al die tijd is haar rechteroog goed open geweest. Ze gaapte een keer tussendoor. Ik kon geen duidelijke reactie bemerken op het noemen van de namen van haar gezinsleden en ook niet toen ik zei dat ik weer naar Nijeveen zou vertrekken. Wel was ze goed wakker in de tijd dat ik er was en reageerde ze op de massage: af en toe wat brommerig (volgens de verpleegster) op een pijnprikkel maar ook het ontspannende uitrekken en gapen . Bewegen van de mond heb ik ook gezien, maar niet duidelijk als link dat ze iets wou zeggen.
Elke keer als ik bij Annet ben raakt het me haar zo te zien…

Eigenlijk hadden wij vandaag dezelfde ervaringen als Michelle en Henri. Toen we kwamen lag Annet nog in bed. Ze lag er eigenlijk bij zoals ze altijd uitkeek. Ze was in diepe slaap, maar langzamerhand ontwaakte ze. Haar oog ging open en het was net of ze aan het zoeken was. Toen er een hard geluid van haar voedingsapparaat  hoorbaar was, reageerde ze daarop. Ik had het in mijn hand knijpen, de voet bewegen toen ik erom vroeg (later zat ze in de stoel) en het beweegen van de mond achterwege willen laten, omdat het ook reflexen kunnen zijn. Maar omdat gisteren dezelfde ervaringen zichtbaar waren, durf ik te zeggen dat wij ze ook gezien hebben.

Eindelijk weer een positief bericht over Annet!
Gisteravond zijn Henri en ik (michelle) op bezoek geweest. We waren daar rond 19.15, ze zat toen nog in de huiskamer. Toen we haar zagen had ze haar oog open. Ik had haar ongeveer 14 dagen niet gezien en ik was blij haar te zien met haar oog open. Haar blik was heel helder en ze deed ook de hele tijd haar best om helder te blijven.
Henri zei dat hij haar in tijden niet zo goed gezien had. Dit was echt een opluchting voor ons, maar tegelijkertijd ook weer een emotioneel moment. Doordat ze zo helder keek, kregen wij het gevoel dat we meer contact konden maken met haar en dat is dan toch een apart gevoel.
Ze kneep ook regelmatig in mijn hand. Maar als ik haar een vraag stelde of ik haar vroeg of ze in mijn hand kon knijpen, kneep ze ook. Dus dan is het toch weer moeilijk om te bepalen of ze echt reageerd of dat het een reflex is omdat ze ook knijpt als je haar niks vraagt. Toen ik haar iets vertelde over Larissa reageerde ze ook heel heftig, daar schrok ik toen wel van.
Op een gegeven moment vroeg ik aan haar of ze binnenkort ook begint met praten. Ik zei toen tegen haar dat ze anders eerst met haar mond probeert te bewegen en dat het geluid dan vanzelf wel komt. We waren er ondertussen al een tijdje en het was eigenlijk al bedtijd. Maar omdat we zo lekker met haar zaten in de huiskamer, ging ze wat later op bed. We merkten dat ze moe werd en we vroegen haar of ze naar bed toe wilde. Ik vroeg toen of ze ook ‘ja’ kon zeggen, met haar lippen dan. Ze begon toen na enkele seconden echt met haar lippen te bewegen! Maar toen leek ze gefrustreerd te raken en spande ze alle spieren aan en gaf ze een kreet.
Later hebben we haar naar de slaapkamer gebracht en is ze op bed gelegd door de verpleging. Toen we later terugkwamen lag ze al lekker met haar oog dicht. Ze was echt moe voor ons gevoel. Toen we zeiden dat we weg gingen reageerde ze ook weer heftig. Ze vertrok haar gezicht, het was dus duidelijk dat ze het er niet mee eens was dat we weg gingen.. nou gelukkig maar!

Gisteren is Henri met zijn zus Diana naar Annet geweest. Ze reageerde goed en was ook goed aanwezig.

Vandaag is Annet naar het ziekenhuis in Groningen geweest. Hier kreeg ze een nieuwe maagsonde, omdat de oude verstopt begon te raken. Dit was een standaard operatie die ongeveer elk half jaar herhaald zal moeten worden, zolang ze nog niet bewust genoeg is om zelf te eten en drinken. De gehele dag is Diana met Annet mee geweest. Dit omdat we nog steeds denken dat Annet tot zekere hoogte wel snapt wat ze ziet. Hierdoor zou het een zeer vervelende ervaring kunnen zijn als ze naar het ziekenhuis ging zonder dat er iemand mee ging die ze kent.

De operatie is wat ik (Martin) gehoord heb goed gegaan. Helaas heb ik nog niet de detail kunnen horen, maar die komen nog wel. Zodra ik meer weet zal ik het hier neerzetten.

Vooralsnog wachten we ondertussen geduldig tot er een plekje in Bilthoven vrij komt. Ze hebben daar op het moment geen geplande ontslagen, dus het is eigenlijk wachten tot er iemand daar komt te overlijden.

Toen we vanmorgen aankwamen lag Annet in haar stoel in het dagverblijf. Gelijk toen ze ons hoorde, deed ze haar oog wagenwijd open.  Dat heeft zeker een half uur geduurd. Ze kijkt dan voor zich uit en dat is wel een mooi gezicht.  Ook bewoog ze af en toe met haar lichaam. De ene keer door een diepe geeuw, de andere keer door een “spontane” beweging. Mijn schoonmoeder die haar een paar maanden niet had gezien, vond dat ze er nu veel beter uitzag. Na drie kwartier was het echt gebeurd. Ze viel in slaap en was heel ver weg. Zou je na ons bij haar komen, dan zou je een heel andere Annet hebben gezien dan wij!

Vadaag was er een evaluatie over Annet. Ik (michelle) was samen met Henri bij deze evaluatie aanwezig. 

Er is in Zuidhorn besloten om te stoppen met de therapieën die aan Annet worden gegeven. De artsen zien namelijk te weinig vooruitgang bij Annet en daarom hebben ze geen reden meer om met de therpieën door te gaan. Wij schrokken hier niet van want we zagen dit al aankomen. Per vandaag zijn dus de therapieën gestopt en de fysiotherapie wordt afgebouwd van vijf keer in de week naar drie keer. De bedoeling is nou dat Annet wordt overgeplaatst naar een verpleeghuis/verzorgingstehuis, maar daar kom zo op terug.
Verder zijn nog de medische toestanden rondom Annet besproken:
- Het rechter oog van Annet is weer rood. De arts wil een oogarts opbellen om te vragen voor advies. Mocht de oogarts de situatie niet in kunnen schatten via de telefoon dan moet ze onderzocht worden door een oogarts.
- De pechsonde (gaat de sondevoeding doorheen) moet worden verwisseld. Dit moet gebeuren in het ziekenhuis. Dat zal in dit geval in Groningen gebeuren. Een pechsonde moet altijd een aantal maanden na plaatsing verwisseld worden en dit kan alleen in het ziekenhuis. Ook omdat de pechsonde al een aantal keren verstopt was, moet het nou echt gebeuren.
- De rechterarm van Annet is nog steeds niet genezen. Er kan ook weinig aan gedaan worden op het moment en dat is ook niet noodzakelijk. Ze hoeft verder weinig met de arm te doen dus heeft er ook niet veel hinder van. Opereren is geen optie omdat haar conditie te slecht is. Het kan wel zijn dat er kraakbeen gaat groeien tussen de breuk, hierdoor kunnen de botten door het kraakbeen weer worden verbonden.

Maar hoe nou verder??
Vorige week vrijdag hebben we al gekeken bij een antroposofisch verpleeghuis in Bilthoven. Er zijn er maar twee in Nederland en deze was het dichtst bij. Omdat antroposofie een belangrijk element is in Annet haar leven, willen we ook graag dat ze hier nou mee in contact blijft. We kregen allemaal een heel goed gevoel toen we daar aan het kijken waren. Na een gesprek met een medewerker waren we er allemaal mee eens dat Annet hier heen zal gaan. Annet staat nou als tweede op de wachtlijst maar hoogst waarschijnlijk zal ze over een aantal weken opgenomen kunnen worden. Voor meer informatie over het verpleeghuis:

http://www.antroz.nl/wonen-zorg/meeshuis.html

Zolang ze nog niet in Bilthoven terecht kan, zal zo lang mogelijk op dezelfde kamer in Zuidhorn blijven liggen. Mochten ze een nieuwe opname krijgen, dan zal Annet naar de 1ste verdieping verhuizen.
Het is nou afwachten hoe lang het gaat duren voordat ze naar Bilthoven kan.

We houden toch nog steeds de moed erin met z’n allen!