Zaterdagavond zijn Henri en Diana bij Annet op bezoek geweest. Annet was erg bewegelijk. Volgens Henri was ze de hele tijd goed ‘bij’. Ze had veel haar oog open en ze spande ook haar spieren aan. Toen Henri en Diana zeiden dat ze naar huis gingen betrok haar gezicht aardig. Maar later was ze weer ontspannen en konden Henri en Diana rustig weg gaan. Het is moeilijk om meer details te vertellen omdat ik er zelf niet bij was.

Vandaag zijn Martijn en ik (michelle) bij Annet op bezoek geweest. Toen we kwamen zat ze in de huiskamer en lag ze te slapen. We hebben haar toen wakker gemaakt en kregen reactie van haar doordat ze begon te gapen en haar oog open deed. Gedurende ons bezoek deed ze af en toe haar oog open en en kneep ze regematig in mijn hand. Ook viel me op dat ze goed reageerde op mijn aanrakingen. Als ik over haar arm of been streelde dan deed ze direct haar oog open. Ze keek wel de hele tijd heel verdrietig, dit vond ik wel moeilijk om te zien.  
 Ik heb haar minder goed mee gemaakt, maar ik heb haar ook wel beter gezien. Dus ze was vandaag niet uitzonderlijk goed, maar ook niet slecht.

Ik kreeg de onderstaande email van Fimmy over haar bezoek aan Annet

Hoi Martin

Ben vanmorgen bij Annet geweest. Toen ik bij haar kwam had ze een verdrietige trek op haar gezicht. Van andere bezoekers hoorde ik dat ze even daarvoor echt lag te snikken.
Verder was ze rustig, bewoog af en toe iets en opende haar oog soms. Na een tijdje kwam de verzorgster om haar in bed te leggen. Ik ben meegelopen en vroeg of ik er bij mocht zijn. Ze vond dit prima en heb toen geholpen met het in bed leggen en verzorgen van Annet. Tijdens het overtillen was ze erg beweeglijk en had ze haar oog ook constant wagenwijd open.
Dit stukje verzorging deed me erg goed en ging toen met een fijn gevoel naar huis.
Nu maar afwachten wat het besluit van de artsen wordt aankomende week.
Fimmy

Vandaag mochten we “meelopen” met de behandeling die Annet krijgt. Allereerst was de fysiotherapeut aan de beurt. Hij deed allerlei oefeningen met Annet. Zo trok hij de benen op, stimuleerde de voeten en ook het bovenlichaam kwam aan de beurt. De kromgetrokken pols en vingers kon hij toch wel recht krijgen. Hij verklaarde het kromtrekken door te vertellen dat de binnenspieren krachtiger aangestuurd worden dan de buitenspieren. Een foute aansturing door de hersenen. Zie maar ik kan ze wel rechtkrijgen. Hij was wel tevreden over de lichamelijke toestand van Annet. Soms zo vertelde hij reageert Annet op de oefeningen die ik met haar doe. Maar is dit bewust of onbewust, daar kan ik ook niets over zeggen. Na een tijdje gingen we naar de muziektherapeute. Ik speel eigenlijk steeds dezelfde liedjes op de piano, om te zien of er herkenning komt. Ook hier hetzelfde verhaal, soms reageert ze wel maar niet altijd. Vandaag was er niet veel reactie. Tot een favoriet nummer van Annet nl. Loosing my religion van REM werd opgezet.  Het wordt ook altijd door Hessel op Terschelling gezongen. Spotaan begon ik mee te zingen. Kwam het door herkenning of doordat haar zere arm werd aangeraakt? Annet kwam met haar hoofd omhoog, sperde haar oog open en keek me aan! Zeg het maar!! Terug in het dagverblijf wilde de verpeging wel op een nog andere manier met haar verder gaan, maar Annet had het zweet op haar voorhoofd staan. Ze was vemoeid. Besloten werd te stoppen. Al met al waren we vier uur verder. Het was goed en daarom namen we afscheid met de belofte binnenkort weer langs te komen.

We vonden Annet liggend in bed. Ze leek in diepe slaap, maar ze reageerde wel op ons geluid. Ze begon te bewegen en haar hoofd kwam omhoog. Ook haar oog ging open. De bewegingen  die ze maakte duidden erop, dat ze graag onlasting kwijt wilde, maar dat het niet goed lukte. Na een poosje zakte ze dan ook weer diep weg. Navraag bij de de verpleging bleek ons vermoeden te kloppen. Annet had al een zetpil gekregen. Echt resultaat had dat nog niet. Ze deed nog één keer haar oog een beetje open en dat was het dan wel. Donderdag krijgen we te zien de therapie er uit ziet. Hiervan volgt ongetwijfeld een berichtje.

Ik kreeg de volgende email van Fimmy (zus van Annet) over haar bezoek afgelopen zondag:

Hoi Martin
Vanmorgen zijn Oedse en ik bij Annet geweest.
Ze zat in haar stoel toen wij kwamen, deze nieuwe stoel past haar prima.
Ze zag er goed en fit uit.
Ik heb het gevoel dat ze weer op het punt van ong. 4 weken geleden is. Weer wat bewegelijker en regelmatig even het oog open. Het is te hopen dat ze nu in goede conditie blijft en dan weer wat vorderingen gaat maken.
gr Fimmy

Het bezoek van Henri en Diana de zaterdag ervoor valt eigenlijk op dezelfde manier samen te vatten. Er is helaas nog geen vooruitgang te vinden die als echt “bewustzijn” aan te merken valt.

Gisteren zijn Michelle en ik (Martin) op bezoek geweest bij Annet. Bij aankomst troffen we Annet nog in bed liggende aan. Ze was erg diep in slaap en reageerde compleet nergens op. Ze was duidelijk bezig met haar middag dutje. Dit was voor ons erg jammer, aangezien we op meer hadden gehoopt.

Na ongeveer een half uur gingen we dan ook thee drinken en kregen we te horen dat Annet uit bed gehaald zou worden. Eerlijk gezegd hadden we hierbij geen hoge verwachtingen, omdat ze in het bed echt heel ver weg was.

We waren dan ook zeer verbaast toen Annet in de stoel aan kwam rijden met haar rechter oog wijd open. Dit had Michelle nog nooit gezien en ik (Martin) nog maar één keer eerder, bijna anderhalve maand terug. Het rechteroog bleef en was zeker 10 minuten open, toen Anne (de broer van Annet) en Sien (vrouw van Anne) binnen kwamen lopen. Voor hen was het ook een zeer aangename verassing dat Annet het oog zo ver en duidelijk open had.

Uiteindelijk heeft ze ongeveer 15 tot 20 minuten het rechter oog open gehad voordat ze weer weg zakte. Je kon dan ook merken dat het hele gebeuren Annet ontzettend veel energie heeft gekost, waardoor weg zakken niet te voorkomen is.

Logischerwijs hebben wij een zeer goed gevoel over gehouden aan het bezoek. Het is helaas nog moeilijk te zeggen of Annet ook begreep wat ze zag en of ze uberhaupt wel wat gezien heeft. We hopen dan ook dat ze de komende tijd steeds fitter wordt en langer haar oog open kan doen en dat dit een klein stapje op weg naar bewustzijn is.

Vanuit zuidhorn is er weer overleg geweest over Annet. De volgende punten zijn hierbij naar voren gekomen:

- Er wordt weer begonnen met de behandeling.

- Een arts zal nog een keer naar Annet haar rechteroog kijken. Deze blijft namelijk nog steeds wat rood.

- Annet krijgt misschien een andere stoel die een betere hoofdsteun heeft.

- Op 2 december zal er een evaluatie plaats vinden over de vooruitgang die Annet gemaakt heeft. Vooral de vooruitgang die deze maand maakt zal daarbij belangrijk zijn.

Dit is op zich goed nieuws, maar toch zijn wel ook wel een beetje bang voor het eerste evaluatie moment. Het is namelijk wel belangrijk dat Annet vooruitgang blijft tonen. Dit is een voorwaarde om aan het reactiveringsprogramma deel te kunnen nemen. We gaan er dan ook vanuit dat we de komende weken weer een stapje voorwaards maken nu de therapie weer begonnen is en Annet wat fitter lijkt te zijn.

Afgelopen weekend zijn Henri, Monique en ik (Martin) op bezoek geweest. Bij deze bezoeken hebben we niet heel veel reactie van Annet gekregen. We hadden wel het idee dat ze iets was opgeknapt van de griep, maar nog niet helemaal fit was. We hopen dat ze de komende dagen er weer bovenop komt.

Ik kreeg de onderstaande email van Geke en Willeke over hun bezoek aan Annet:

Willeke en Geke zijn vanmiddag bij Annet op bezoek geweest. Toen we kwamen lag ze te slapen denken we want ze snurkte wat. Na een kwartier ongeveer bewoog ze wat meer en deed haar oog wat open. Ze kwam ook regelmatig omhoog en geeuwde een paar keer en daarbij strekte zij zich. Haar gezicht betrok en haar oog ging verder open, wij vonden dat ze verdrietig keek. Wat we niet zo leuk vonden, maar dat ze haar oog open deed waar wij bij waren vonden we fijn. Wij willen jullie heel veel sterkte wensen!